Een vraag die nogal eens gesteld wordt is: "Wat is christelijke politiek nu eigenlijk en heeft dat nog wel zin in deze tijd van secularisatie (ontkerkelijking)?"
Laten we maar eens beginnen met het eerste deel van de vraag: wat is het? Misschien is het zelfs beter om eerst maar eens aan te geven wat het niet is. Er zijn namelijk mensen die menen dat christelijke politici altijd maar 'getuigend' bezig moeten zijn. Ze bedoelen dan dat voor alle situaties in maatschappij en politiek wel een bijbelgedeelte of -tekst te vinden is die daarop van toepassing kan worden verklaard; Gods' Woord moet doorklinken in alle facetten van het leven!
Op zich is die gedachte juist, maar de vraag is of je dan maar te pas en te onpas met bijbelteksten moet gaan 'strooien'. Je moet als christenpoliticus rekening houden met het feit dat die taal door velen vandaag de dag niet meer wordt verstaan, omdat kerk en Godsdienst elementen in hun leven zijn die niet of nauwelijks nog een rol spelen. Nederland is al lang geen christelijke natie meer, hoe graag we dat misschien ook zouden willen.
De politieke arena is geen plaats om te preken maar om te spreken. Te spreken vanuit een visie die gebaseerd is op Gods' Woord, dat wel!
Dat houdt ook in dat een christenpoliticus zich op alle terreinen van leven als christen dient te gedragen. Op dat gedrag mag hij ook worden aangesproken, en daarom is z'n houding in het maatschappelijk leven dan ook heel belangrijk, want er wordt op hem gelet!
Hij moet z'n visie echter wel uitdragen in een voor iedereen begrijpelijke taal, die aansluit bij realiteit van alle dag en dat betekent heel gewoon: praktische oplossingen aandragen voor alle vraagstukken die op politiek en maatschappelijk terrein aan de orde komen.
Daarmee geven we 'handen en voeten' aan wat God ons in zijn Woord voorhoudt. Dan kan het best wel eens nodig zijn, met name wanneer het om ethische zaken gaat, dat we de 'bron' waaruit we putten, gevraagd of ongevraagd, vermelden. Of dat altijd door toehoorders zal worden 'opgepakt' is een andere zaak.
Ondertussen zal de christenpoliticus zich geruggesteund moeten weten door een goed georganiseerde achterban. Mensen die vanuit eenzelfde visie leven en werken en die bereid en in staat zijn om elkaar de middelen aan te reiken om aan onze van God gegeven cultuuropdracht gestalte te geven.
Dat is christelijke politiek en dan heeft het ook zin.

F.Korf