Voorzitter, geachte aanwezigen,

Kies het leven! Durf te kiezen voor normen!
Dat is het thema, waarmee de partijen, die voorheen de RPF/GPV vormden en nu als samenwerkingsverband ChristenUnie aan de verkiezingen deelnemen tezamen met de SGP, de verkiezingsstrijd ingaan.
Het is vandaag ook 20 jaar geleden (in 1982) dat onze partijen voor het eerst in Haarlem aan de gemeenteraadsverkiezingen deelnamen en dat in de kerk hier tegenover de Raaks (de Hoeksteen), die het laatste jaar zoveel in de publiciteit heeft gestaan en nog staat, prof. ir. H. van Riessen de inleiding tot het verkiezingsdebat hield met als inhoud: het is de taak van politiek het Koninkrijk van God en Zijn gerechtigheid vorm te geven.
Hij is vorig jaar overleden en we zijn hem als partijen dankbaar dat hij onze partijen wilde wijzen op de geweldige opdracht om in de politiek de vertaling van de bijbelse normen en waarden te laten doorklinken. We hoeven ons niet te schamen voor normen, die de bijbel ons geeft en hetgeen de Tien Geboden ons voorhoudt.

En dan kom ik meteen in de actuele politiek. De winkelopenstelling op zondag zien we steeds meer uitbreiden, terwijl de zondag toch als rustdag zijn waarde heeft bewezen.
Juist in deze tijd heeft de burger meer dan ooit behoefte aan rust en leren we beseffen, dat orde en regelmaat, een balans tussen inspanning en ontspanning, het welbevinden van de mens ten goede komt.
En wanneer we spreken over het welbevinden van de mens, bedoelen we ook zijn gezondheid. Het drugsbeleid van onze regering en van onze gemeente is niet goed uitgekristalliseerd en berust niet op een doordachte bijbelse visie of norm. Het is gewoon ad-hoc beleid. Coffeeshops worden toegestaan, het gebruik van softdrugs wordt gedoogd en als het aan de gemeenteraad had gelegen, was de vrije aanvoer en teelt van softdrugs niet langer verboden. Ons standpunt in de raad –en we stonden daarin alleen- was en is, dat harddrugs en softdrugs zo nauw met elkaar verbonden zijn, dat het gebruik van beide varianten verboden dient te zijn en dat gebruikers een ontwenningskuur zullen moeten ondergaan. Twintig jaar geleden zeiden we dat en nu horen we het ook dhr. Melkert van de PvdA zeggen. Zo ziet u – de bijbelse norm kan herontdekt worden. Het is nooit te laat.
Maar, wordt wel gezegd, geldt dat dan ook niet voor alcohol? Ik denk, dat de norm voor alcohol, die we in de bijbel tegenkomen, is, dat een glas wijn zo nu en dan of iets anders, de gezondheid van de mens ten goede kan komen maar, dat we ons moeten wachten voor te veel. Daarom is het goed, dat in het programma staat, dat de norm in het stadhuis zal zijn, dat geen alcohol wordt geschonken. De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen, dat ik zelf wel eens een glas of meerdere in het stadhuis heb genuttigd.
Een ander voorbeeld van het tanende normbesef is het legaliseren van de prostitutie. Met een vergunning is het tegenwoordig mogelijk om legaal op deze wijze een bedrijf uit te oefenen en is het bordeelverbod terzijde geschoven. De gemeentelijke vrijheid om een nulbeleid te voeren is door de paarse regering heel moeilijk zo niet onmogelijk gemaakt.
In ons programma staat: “De overheid is er primair om het kwaad te weren uit de samenleving. De overheid is er om steun en richting te geven aan de ontplooiing van mens en maatschappij. Deze twee doelstellingen zijn slechts haalbaar wanneer de overheid een besef heeft van de normen, die ze hierbij moet aanleggen en zelf betrouwbaar is. Goed bestuur begint bij heilzame normatieve keuzes.”

Dat is ook van toepassing op de bruggen en wegen. In 1984 hebben we 17 namen van bruggen genoemd, die niet deugen. En nog steeds bezwijken de bruggen. Onlangs verklaarde de wethouder in de raad op mijn vraag of de noodzakelijke vernieuwing van de Nagtzaambrug voor hem een extra tegenslag betekende voor zijn budget, dat hij geschrokken was van de onderhoudstoestand. De brug had 70% van zijn oorspronkelijke sterkte verloren. Vandaar mijn opmerking in Haarlem-Noord eerder deze week, dat we in Haarlem beter maar geen bruggen aan kunnen leggen (zij worden toch niet onderhouden) maar dat tunnels wellicht een betere optie zijn. De aanpak van het wegennet door het college is niet voortvarend genoeg. De Amerikaweg wordt gehalveerd en van een slinger voorzien. De route van de Zuidtangent gaat door de Schalkwijkerstraat en over de Langebrug en de Gedempte Oudegracht, die toch al overbelast zijn. De Gedempte Oudegracht wil men afsluiten voor verkeer. De onderhoudstoestand van de wegen is ondanks alle moties tot extra aandacht voor achterstallig onderhoud niet voldoende.
De vaarwegen, het Spaarne, de Kloppersingel, de Zomervaart, de Leidsevaart, de sloten zitten vol bagger. Er is op rijksniveau fl. 25 miljard nodig en het enige wat gebeurt is studeren op een oplossing. Het college zal bij rijk, provincie en waterschap actiever dienen aan te dringen op financiële en daadwerkelijke aanpak door het aanleggen van de noodzakelijke depots.

Bijbelse normen zijn ook onze leidraad bij de zorg voor burgers in crisissituaties en dak- en thuislozen. Het college houdt de hand te veel op de knip. Voor de mensen in crisissituaties wordt per jaar fl. 60.000 middels subsidie aan de SMD uitgetrokken. Dat is te weinig. En de Multifunctionele eenheid in het Kennemergasthuis of in Noord is er voorlopig nog niet (in 2003?).
En dan is er nog het probleem van de werkloosheid. De regering en ook de gemeente Haarlem heeft jarenlang de leus gevoerd: werk, werk en nog eens werk. Maar nu men het geld van het Projectenfonds heeft uitgegeven en er een recessie is, kan men zien, dat bedrijven sluiten (Sony) of inkrimpen en zal de gemeente de keiharde zorg voor werkgelegenheid weer ter harte moeten nemen. Onze fractie heeft gevraagd uit het Projectenfonds fl. 20 miljoen te reserveren voor sociale doeleinden. Aan dat verzoek heeft het college niet voldaan.
De ontwikkeling van de economie betekent voor de Waarderpolder een goede ontsluiting aan de Noordkant, wat ons betreft middels een tunnel.
Keuzes moeten ook gemaakt worden bij de zorg voor brandpreventie en de rampenbestrijding. In 1982 hebben onze partijen al aangedrongen op een goed uitgewerkt rampenplan. Dat is er weliswaar voor Haarlem, maar de oefening en de vervolmaking vragen veel inspanningen en we kunnen niet ontkennen, dat lang niet al onze voor het publiek toegankelijke gebouwen nog voldoen aan de eisen van de brandweer, voor wat betreft de gebruiksvergunning. Die inhaalslag heeft grote prioriteit, waarbij we zien, dat geschikt personeel eerst nog opgeleid moet worden alvorens deze kunnen worden ingezet.

Voorzitter, de dualisering is ingevoerd, ook in Haarlem. Wat betekent dat? Het zou behoren te betekenen, dat de raad en het college meer ontvlecht zouden gaan werken. Ik heb echter mijn twijfels over of deze dualisering wel zo nodig is. Natuurlijk zijn verbeteringen in het functioneren van de raad nodig. Een Rekenkamercommissie o.k. Een commissievoorzitter uit de raad heel goed. Maar dient de burgemeester ook voorzitter te zijn van het presidium (soort agendacommissie), een woord, dat mij aan het communistische tijdperk doet denken? Ons antwoord is nee. Wethouders van buiten? Niet nodig. De gekozen volksvertegenwoordigers zijn mans genoeg om te weten, wat er in de stad leeft en wat goed is voor de stad. Zal een gekozen burgemeester na het houden van een verkiezingscampagne altijd de beste blijken te zijn? Zijn alle burgers in staat om kandidaten op bestuurlijke kwaliteiten te toetsen?
De samenwerking met de Haarlemmermeer en/of Velsen verdient wat ons betreft een meer weloverwogen, diplomatieke benadering en kan niet via een nieuwjaarstoespraak worden opgelegd. Ons voorstel om met de gemeenteraad van de Haarlemmermeer informeel van gedachten te wisselen kon helaas in de raad niet op een meerderheid rekenen. Onze fractie was verbaasd twee maanden later van de burgemeester te horen, dat samenwerking met de Haarlemmermeer geboden was.

De ouderen en de jongeren behoeven volgens ons programma meer aandacht. De ouderen omdat we ervaren, dat de samenleving ingewikkelder is geworden en het kan voorkomen, dat ouderen geholpen dienen te worden, bijvoorbeeld bij het zoeken naar het juiste loket voor een bepaald probleem. De jongeren, allochtoon en autochtoon, verdienen meer aandacht, omdat we constateren, dat maatschappelijke verbanden als kerken, scholen, verenigingen velen in de samenleving niet meer bereiken. Daarom pleit onze fractie voor meer accommodaties, bijvoorbeeld in Oost. Gelukkig hebben we daar net over gesproken in de commissie, maar we zijn er nog niet.

Voorzitter, mijn voorbereiding voor deze avond kon niet heel uitvoerig zijn in verband met de campagne die we voeren en het gewone gemeenteraadswerk. Vandaar dat ik voorstel de zaal maar aan het woord te laten. Ik wil echter wel enige stellingen opwerpen, waarover ik graag uw mening hoor.

1. Wat vindt u van de Zuidtangent en de route door de stad?
2. Wat vindt u van de Gedempte Oudegracht?
3. Wat vindt u van een Oostelijke Randweg en een Vondeltunnel?
4. Wat vindt u van een multifunctioneel stadion in de Zuiderpolder?
5. Wat zijn volgens u prioriteiten voor het gemeentelijk beleid in de komende 4 jaar?

Voorzitter, ik wil graag eindigen met enkele citaten uit het boek van prof. Van Riessen, Christelijke politiek in een wereld zonder God.

1)
“De gerechtigheid van het Rijk, dat we moeten zoeken, is voor alle mensen de opdracht, maar in het bijzonder voor de staatsoverheid, die de publieke gerechtigheid moet dienen. Zij staat dus, of zij het weet of niet, in dienst van de komst van het Koninkrijk van God.”

2)
“Wie het Koninkrijk zoekt, hoeft zich verder om niets bezorgd te maken. Vrolijk gaat hij verder met zijn taak het koninkrijk te zoeken, want wat hij verder nodig heeft, krijgt hij cadeau. Als de christenen dat nu eindelijk eens begrepen, hoe gelukkig zou ons leven zijn.”

3)
“Er is één voorwaarde voor dat gelukkig leven. De voedingsbron is de omgang met God en het luisteren naar Zijn Woord.”

Voorzitter, ik hoop dat wij allemaal in die zin onze roeping verstaan en mogen beseffen, dat wij allen mederegeerders mogen zijn over deze wereld. Kies daarom op 6 maart voor het leven en stem op lijst 9.